Dit boek kreeg mijn aandacht doordat ik het in verschillende media voorbij had zien komen, ik noteer heel graag leestips uit tijdschriften, kranten, DWDD etcetera. Ik had nog niet eerder iets van Henk van Straten gelezen en zijn columns zijn me ook (nog) onbekend.

Toen ik begon met lezen dacht ik ‘wat ben ik nu eigenlijk aan het lezen en waar gaat dit naar toe’… of om met de zin van Mathijs van Nieuwkerk te spreken ‘wat is dit voor boek?’ Maar gaandeweg tijdens het lezen vond ik het heel erg mooi, Henk van Straten schrijft in hele mooie zinnen en schetst daarmee in korte hoofdstukken diverse situaties, gebeurtenissen, observaties en gedachten. Het is een eerlijk, rauw, open boek over de periode na de scheiding van zijn vrouw, waarin de schrijver ook de nodige zelfspot niet lijkt te schuwen. Hij zegt wel censuur te hebben gepleegd, maar evengoed krijg je het gevoel dat je alles mag lezen en dat de schrijver niks achter houdt.

Flaptekst (overgenomen van de website van de uitgever)

Nadat schrijver Henk van Straten uit zijn huwelijk was gestapt woonde hij twee jaar lang in ‘het tussenhuisje’, een knullige, smalle afsplitsing van een bestaande woning, in Eindhoven. De benauwde behuizing staat symbool voor deze verkrampte episode tussen het leven dat hij achter zich had gelaten en het leven dat nog moest beginnen. Zijn huurbaas, tevens zijn buurman, wist niet dat er ook twee zoons waren, ‘want anders had ik wel in het huurcontract laten opnemen dat ik geen kinderen over de vloer wil.’

Zo begint een verwarrende periode van eenzaamheid, paniek, hartklachten, slaappillen, Duvels, vrouwen, broodschrijven en alleenstaand vaderschap. Van Straten neemt ons mee in een woest-emotionele rit langs alle haltes van zijn zoektocht: hij gaat skateboarden, kickboksen, doet mee aan ayahuasca-ceremonies, publiceert een roman, wordt in zijn neus gebeten door de schoonvader van een van zijn beste vrienden, verliest zich in BDSM, koopt een vleesetende plant en vervolgens een hagedis. Dit klinkt misschien behoorlijk rock-’n-roll, maar niets is minder waar: Van Straten schrijft met de compassie, tederheid, subtiliteit, wijsheid, humor en liefde die we van hem gewend zijn. Berichten uit het tussenhuisje is een loepzuiver spiegelboek van Wij zeggen hier niet halfbroer, het bejubelde boek over zijn jeugd. De zoon is vader geworden.