Het verhaal
In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar deze geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen.
Vanaf dat moment neemt Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, geschreven door Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver. En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.
Mijn mening
Het heeft even geduurd voordat ik dit boek uit mijn boekenkast had gepakt om het te gaan lezen. Als een boek zo’n hype heeft doorgemaakt dan vindt ik het heel moeilijk om eraan te beginnen omdat het boek na het lezen/horen van vele enthousiaste reacties eigenlijk alleen nog maar kan tegenvallen, hetzelfde probleem heb ik ook met De Vliegeraar. Nu we op vakantie gingen naar de Malediven had ik besloten dat dit een goede gelegenheid zou zijn om me eens aan De schaduw van de wind te wagen.
Daniel komt tijdens zijn zoektocht naar Carax erachter dat Carax destijds van Barcelona naar Parijs is gevlucht en waarom hij is gevlucht van zijn geliefde stad. Bovendien komt hij erachter waarom een donker, duister figuur alle boeken die van Carax te vinden zijn verbrand. Tijdens zijn zoektocht naar Carax ontmoet hij allerlei personages waarvan ex-spion Fermín Romero de Torres toch wel de kleurrijkste is.
Heel knap hoe je zo’n verhaal kan bedenken en opschrijven. Het verhaal is heel goed opgebouwd, de zoektocht naar Carax en zijn leven worden stukje bij beetje ingevuld naarmate je in het verhaal vordert. Telkens vinden er nieuwe ontwikkelingen en wendingen van het verhaal plaats. Dit zorgde ervoor dat ik het boek op vakantie maar met moeite aan de kant kon leggen en elke keer de behoefte had om weer een stukje van het verhaal verder te ontrafelen. Naar mate het einde vorderde vond ik het helemaal onmogelijk om het boek aan de kant te leggen, zo spannend en mooi vond ik het.
De schaduw van de wind is me ondanks de hype absoluut niet tegengevallen, sterker nog, ik heb ontzettend genoten van het boek met het schitterende taalgebruik, de mooie poëtische zinnen en de verhaalopbouw.
Reacties
Eén reactie op “Carlos Ruiz Zafón – De schaduw van de wind”
Hey Mariek,
Eindelijk heb je hem ook gelezen. Gelukkig viel hij niet tegen anders heb ik voor niets geroepen dat het een gedicht van begin tot eind is.
X
Shir