Het verhaal
Het verhaal gaat over het meisjesinternaat Heart Lake School, gelegen aan een meer. Jane Hudson heeft zo’n twintig jaar geleden op deze school gezeten en is onlangs teruggekeerd op de school als lerares Latijn. Jane heeft veel geheimen over hetgeen dat zich twintig jaar geleden afspeelde op Heart Lake. Een week voordat Jane zou afstuderen voltrok zich daar een verschrikkelijke tragedie. De twee kamergenootjes van Jane en een broer van één van de kamergenootjes kwamen om het leven door middel van zelfmoord.
Nu, twintig jaar later wordt Jane geteisterd door herinneringen uit haar verleden. Nadat Jane een pagina van haar dagboek uit het bewuste vierde jaar aantreft tussen het huiswerk van haar leerlingen, beseft ze dat iemand haar dagboek in handen heeft. Jane was dit bewuste dagboek al die jaren kwijt en weet nu dat iemand het gruwelijke geheim over wat zich heeft afgespeeld weet.
Dan onderneemt één van haar leerlingen (Ellen) een zelfmoordpoging die mislukt. Het meisje beweert echter dat zij geen zelfmoord wilde plegen maar dat iemand haar probeerde te vermoorden. Niemand gelooft dit echter omdat meisjes met suïcidale neigingen dit vaker beweren. Niet veel later wordt de kamergenote van Ellen, Melissa dood in het meer aangetroffen. Een markant detail is dat de meisjes in dezelfde kamer wonen als Jane twintig jaar geleden. Jane beseft dat er een kat en muis spel met haar en haar leerlingen wordt gespeeld. Degene die haar dagboek in handen heeft probeert Jane het verleden te laten herleven en zal hierbij nog meer slachtoffers gaan maken. De vraag is hoe heeft het verleden er precies uitgezien en welke gruwelijke geheimen draagt Jane al twintig jaar met zich mee?
Mijn mening
In ‘Het meer van de meisjes’ wordt veel gebruik gemaakt van Latijnse termen, uitspraken en namen. Zo geeft Jane haar leerlingen een Latijnse naam, zoals haar lerares dat twintig jaar geleden ook al deed. Dit maakt het boek in het begin wat verwarrend omdat het niet helemaal duidelijk was welke Latijnse naam bij welke meisjes naam hoorde. Verder wordt er in het boek veel gebruik gemaakt van oude mythes, goden en gedichten. Sommige stukken over mythes en goden gingen mij wat te ver en konden mij niet zo goed boeien. Ondanks deze wat langdradige stukken was het wel een intrigerend boek.
Carol Goodman weet op een boeiende wijze het verleden van Jane te ontrafelen. Beetje bij beetje worden de onthutsende details uit haar verleden blootgelegd. Jane komt er zelf in het boek achter dat de manier waarop zij het verleden had geïnterpreteerd niet helemaal de juiste was. Zelfs na de dood van haar vrienden leert ze haar vrienden en hun geheimen steeds beter kennen totdat de hele gebeurtenis van twintig jaar geleden op het einde van het boek op zijn plaats valt. De wijze waarop Carol Goodman schrijft is heel mysterieus en zorgt ervoor dat je van de ene verbazing in de andere valt. Het plot zit goed in elkaar, helaas heb je naar het einde toe wel het idee wie de dader is.
Het einde van het boek is een lichtelijk overdreven happy end, de schrijfster vond een gewoon happy end schijnbaar niet goed genoeg maar wilde hier nog een schepje bovenop doen. Naar mijn idee had dat extra schepje niet meer gehoeven en had ze een paar pagina’s eerder kunnen stoppen met schrijven.
Voor liefhebbers van psychologische thrillers is dit boek zeker de moeite waard.
