Eerlijk is eerlijk, ik was een beetje huiverig om aan het boek ‘De zeven zussen’ van Lucinda Riley te beginnen. Je hoeft maar een website over boeken te raadplegen en prompt kom je één van de boeken van Lucinda Riley tegen. Als je zoveel goeds leest over een boeken-reeks dan zijn je verwachtingen zo hoog gespannen dat het bijna alleen maar tegen kan vallen en dan is het ook nog zo’n dikke pil. Oké, oké, ik heb ‘m dan wel gelezen op mijn e-reader maar dan nog…

Maar ik moet bekennen dat het boek mijn verwachtingen heeft overtroffen en dat het lang geleden is dat ik me zo mee heb laten slepen door een verhaal. Ik wist dat ik het vanavond uit ging lezen na het werk en daar was ik me overdag al op aan het verheugen en dat zegt toch wel iets.

De schrijfstijl van Lucinda Riley is heel beeldend, door de manier waarop ze schrijft waan je je echt in Rio de Janeiro, Parijs of aan het meer van Génève. Daarnaast laat ze de personages zo tot leven komen dat je met ze meevoelt in alles wat ze mee/doormaken. Ik vond het heerlijk om me helemaal mee te laten slepen in de romances en familieontwikkelingen.

Tja en nu… ga ik meteen door met deel 2 of ga ik eerst nog iets heel anders lezen, daar ga ik nog even over nadenken.