Het verhaal
Elin Du Bois gaat op sollicitatiegesprek bij boerderij De Paardebloem. Het is een nieuw project waar zwaar getraumatiseerde kinderen worden opgevangen. Ondanks het feit dat ze niet veel ervaring heeft wordt ze toch aangenomen. Samen met haar vriend Hans verhuist ze naar Callantsoog om dichter bij De Paardebloem te wonen. Ze is ontzettend blij dat ze de baan heeft gekregen en ziet het als een uitdaging en iets moois om de zwaar getraumatiseerde kinderen te helpen.
De getraumatiseerde kinderen zijn Silvia (12), Luna (10), Timo (10) en Kaya (8). Alle vier moeten ze op een andere manier aangepakt worden. De één heeft erg veel last van woedeaanvallen, de ander wil continu weglopen, enzovoort. Het werken op De Paardebloem vergt veel energie van Elin en de andere medewerkers. De eerste vier jaar heerst er een personeelstekort op de boerderij. Voor de begeleiders is dit erg zwaar, ze werken allemaal vier jaar lang onafgebroken zonder vakantie te nemen. Elin zit met veel vragen over de manier waarop zij omgaat met de kinderen. Ze komt erachter dat zij de kinderen het beste kan bereiken van de groepsleiders, maar ze twijfelt of ze dat op de goede manier aanpakt. Hoe moet ze zich gedragen in de buurt van de kinderen? De kinderen zijn echter dol op haar ook al laten ze dat niet vaak blijken. Tijdens deze periode leert Elin haar innerlijke monster kennen, zoals ze haar donkere gevoelens noemt. Ze heeft af en toe de neiging om ontzettend kwaad te worden op de kinderen, ze voelt dan dat een donkere kracht het van haar wil overnemen.
Naast haar drukke werk correspondeert Elin al een aantal jaren met George, een terdoodveroordeelde man uit Amerika. In haar brieven heeft Elin hem ooit één keer gevraagd op te schrijven wat hij heeft gedaan. George geeft hier geen gehoor aan en Elin vraagt er niet meer naar. Wanneer George een executiebevel krijgt ziet Elin voor het eerst kans om hem op te gaan zoeken in Amerika, Louisiana State Penitentiary. Dankzij een journaliste die het verhaal van George en haar wil publiceren in een boek heeft Elin eindelijk de mogelijkheid George te bezoeken in wat waarschijnlijk de laatste ongeveer tien dagen van zijn leven zullen zijn.
Mijn mening
Een eerlijk boek, dat recht uit het hart geschreven lijkt te zijn en een verhaal met een boodschap te vertellen heeft. Deze boodschap wordt je echter niet door je strot geduwd. De boodschap wordt heel geleidelijk op een ontroerende manier overgebracht. De hoofdpersonen in het boek; Elin en de kinderen ontroeren je diep. De verhaallijnen zijn heel erg mooi samen gebracht. Het boek zet je tot nadenken over zaken als slachtoffer, dader en de doodstraf.
Het boek schijnt voor een groot gedeelte autobiografisch te zijn en de naam Gaia Lyn schijnt een pseudoniem te zijn. De schrijfster heeft wat vervelende ervaringen gehad met de media en besloot daarom haar verhaal te vertellen onder een pseudoniem. Ze wil hiermee ook de hoofdpersonen uit het boek beschermen.