Het verhaal
Kim is succesvol gedebuteerd als schrijfster. Dit heeft echter ook een keerzijde: zij ontvangt lugubere bedreigingen. Verder heeft ze een geheime hartstochtelijke relatie met een getrouwde man. Als Patricia, een vriendin haar uitnodigt naar Amerika te komen gaat ze daar graag op in. Bij aankomst in Los Angeles blijkt Patricia echter spoorloos.

Wat volgt is een speurtocht langs de clubs van Hollywood, door een wereld van schijn, namaak, pretenties, van travestieten, would-be actrices, een homoseksuele rockzanger, gossipjournalisten en gestoorde taxichauffeurs. Alles is bedrieglijk, iedereen liegt.

Mijn mening
Aangezien dit luisterboek op Ezzulia een discussieboek is, heb ik ‘mijn mening’ overgenomen zoals ik het ook op het forum van Ezzulia heb gezet.

Leesbaarheid: ****
In dit geval luisterbaarheid. Ik moest in het begin even wennen aan de stem van Judith Visser omdat hij een beetje kinderlijk klinkt. Nu krijg ik dat zelf ook weleens te horen van mijn eigen stem, dus daar heb ik me snel over heen gezet. De luisterbaarheid van het verhaal vond ik goed, ik dwaalde niet af met mijn gedachten maar bleef bij het verhaal tijdens het luisteren. Het enige wat ik iets minder vond is als Judith moest praten als een man of moest lachen in het verhaal, maar dat lijkt me ook ontzettend moeilijk om correct na te bootsen.

Schrijfstijl: ***
Ik vind dat de schrijfstijl van Judith lekker vlot is, de zinnen lopen goed en er wordt moderne taal gebruikt.

Spanning: **
De spanning in het verhaal vond ik iets minder, naar mijn gevoel wordt er vrij veel tijd besteed aan het zoeken van Johnny. Het feit dat Johnny de sleutel is tot het vinden van Patricia, vond ik op zich een goed gegeven, maar dat die zoektocht naar hem zo lang duurt deed voor mij een beetje afbreuk aan de spanning. Dat vond ik erg jammer omdat er zeker wel iets van onderhuidse spanning in het verhaal zit.

Geloofwaardigheid: ****
Tja, ik heb weinig verstand van Hollywood en wat zich daar afspeelt, maar als je de roddelbladen en roddelprogramma’s op televisie al voor 50% zou kunnen geloven, dan denk ik dat het verhaal van Judith wel geloofwaardig is. Ik kon me bij het beluisteren van het verhaal in ieder geval wel voorstellen dat het er zo aan toe zou gaan in Hollywood.

Diepgang: **
Er zat niet veel diepgang in het verhaal, het is een snel verhaal over de zoektocht naar Patricia en wat zich afspeelt in Hollywood.

Originaliteit: ****
Ik heb nog niet eerder een verhaal gelezen dat zich afspeelt in Hollywood, dus wat dat gegeven betreft was het voor mij al een origineel verhaal. De opbouw van het verhaal en wat de personages doormaken vond ik ook origineel.

Aansprekende hoofdpersonen: **
De hoofdpersonen spraken mij niet aan, maar dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak. Ik vond Kim regelmatig wel heel erg naïef overkomen en ik kon me vanwege haar leefwijze en denkwijze ook niet met haar identificeren. De andere personen in het verhaal worden niet echt uitgediept, van Patricia komen we bijvoorbeeld ook niet veel te weten, terwijl het verhaal wel om haar draait.

Plot: ****
Het plot was voor mij erg verrassend, ik had hem eerlijk gezegd niet zien aankomen. Je hebt op een bepaald moment wel een vermoeden wie er iets met de verdwijning van Patricia te maken heeft, maar de reden waarom kwam als een complete verrassing maar was wel goed onderbouwd gedurende het verhaal.

Cover: ***
Ik vind de cover mooi, maar het is geen cover waarop ik het boek uit het rek in de winkel zou pakken. De reden waarom is omdat ik van die vrouwenbenen op de voorkant associeer met een chick-lit en die lees ik bijna nooit.

Totaal: ***

Het was voor mij (net als veel anderen die meedoen aan deze discussie) het eerste luisterboek dat ik heb beluisterd. Van te voren was ik erg benieuwd of ik niet te veel zou afdwalen met mijn gedachten en of ik het verhaal al luisterend goed zou kunnen volgen. Ik had mijn twijfels of een luisterboek wel iets voor mij zou zijn. Ik heb de cd’s beluisterd in de auto op weg naar mijn werk, wat voor mij toch een opoffering is want ik luister altijd veel te graag naar de liedjes op mijn ipod. Daardoor kon ik per dag één cd luisteren en dat schoot wel lekker op. In het begin moest ik heel erg wennen om te luisteren en moest ik ook heel erg wennen aan de stem die het voorlas. Maar naarmate het verhaal vorderde kreeg ik steeds meer plezier in het luisteren.

Ik heb Tegengif niet gelezen dus behalve dat het mijn eerste kennismaking is met een luisterboek is het ook mijn eerste kennismaking met het werk van Judith Visser. Ik weet niet of het een gemis is als je Tegengif niet hebt gelezen, maar ik heb het niet als een gemis ervaren, ik kon het verhaal prima volgen. Wel ben ik benieuwd geworden naar Tegengif omdat hier in de discussie naar voren komt dat er veel humor in dat verhaal zit.