Het verhaal
Op het einde van hun middelbare schooltijd sluiten vier klasgenoten een verbond, waarbij ze elkaar beloven dat ze met niemand zullen praten over wat ze samen hebben uitgehaald. Ieder voor zich probeert daarna om alles wat er is gebeurd gewoon te vergeten. Maar er blijft toch een onaangenaam schuldgevoel in hun hoofd achter, dat door schijnbaar onschuldige woorden van anderen gemakkelijk kan worden aangewakkerd en waar ze nooit helemaal van los komen.

Na twintig jaar worden Sylvie, Doortje, Vicky en Janna beurtelings geconfronteerd met hun lidmaatschap van een groep die beter niet had kunnen bestaan. Ze poberen de signalen die ze krijgen te negeren maar worden toch gedwongen om onder ogen te zien dat hun schuld moet worden ingelost en ze een hoge prijs gaan betalen. Een té hoge prijs, zelfs…
Kan hun onbekende belager, die van plan lijkt te zijn om met elk lid van de groep rigoureus af te rekenen, worden gestopt? Heeft het zin om het verleden op te rakelen of kunnen ze er beter definitief over zwijgen? Ze beseffen alle vier pas laat dat het noodlot hen op de hielen zit.

Mijn mening
Loes den Hollander was voor mij nog een onbekende schrijfster, ik had nooit eerder iets van haar gelezen. Een vriendin van mij was erg enthousiast over het boek ‘Vrijdag’ en dat had mijn aandacht getrokken. Toen ik ‘Zwanenzang’ in de winkel zag liggen won mijn nieuwsgierigheid en heb ik het boek gekocht en daar heb ik zeker geen spijt van gehad.

‘Zwanenzang’ gaat over jeugdzondes, puberteit en menstruatie. In dit geval zijn de jeugdzondes van de zwanen zo heftig dat ze er nooit meer over willen en kunnen praten. Loes den Hollander beschrijft de gevoelens van de hoofdpersonen en hun worstelingen met het dagelijkse leven erg goed. Daarnaast weet ze ook heel goed spanning op te bouwen en nog belangrijker, vast te houden. ‘Zwanenzang’ leest als een trein, heeft een sterk plot en als je eenmaal begonnen bent met lezen is het heel moeilijk om het boek aan de kant te leggen!