David Safier (1966) is een Duits auteur en scenarioschrijver, hij debuteerde in 2007 met zijn roman ‘Mieses Karma’, in Nederland uitgegeven als ‘Kommer en Karma’.
Ex-bondskanselier Angela Merkel is sinds een paar weken met pensioen en ze woont met haar man Achim en mopshond Poetin in een heel klein dorpje in Duitsland genaamd Klein-Freudenstadt. Na haar turbulente tijd in Berlijn probeert ze nu uit de media te blijven en het gemoedelijke leven van het Duitse platteland te ontdekken, weliswaar vergezeld door haar lijfwacht Mike die ze onlangs aangenomen heeft. Ze stort zich op haar grote hobby bakken en Mike stelt zich maar wat graag ter beschikking als proefkonijn voor haar heerlijke baksels. Een sociaal leven heeft Angela al heel lang niet gehad dus ze probeert in haar nieuwe woonplaats uit te zoeken hoe je ook alweer nieuwe vrienden maakt en hoe ze zich op haar gemak kan gaan voelen in haar nieuwe woonplaats? Wanneer baron Philipp von Baugenwitz vergiftigd wordt in een kasteelkerker die van binnenuit is afgesloten, ontwaakt de speurneus in Angela. Ze fleurt helemaal op in haar rol als Agatha Christie in haar nieuwe woonplaats. Gesteund door haar man Achim en lijfwacht Mike gaat ze op zoek naar de moordenaar. Zal ze hem vinden, ook al geloofd bijna niemand dat er sprake is van moord inclusief de plaatselijke politiechef?
De geïllustreerde cover van dit boek met Angela Merkel op de voorkant sprak me heel erg aan en ik was benieuwd hoe een detective met Angela in de hoofdrol zou uitpakken. Ik vond het een heel leuk en origineel gegeven om vanuit haar pensioen te schrijven en in fictievorm meer over de persoon Angela te weten te komen in plaats van de bondskanselier waarmee ze waarschijnlijk toch een bepaalde rol en houding aannam.
Ik vond het verhaal op een vlotte en hilarische manier geschreven, ik heb regelmatig zitten grinniken tijdens het lezen om de vele, al dan niet politiek getinte, grapjes in het boek. Zo is Angela aan het wandelen met haar man Achim, lijfwacht Mike en mopshond Poetin als laatstgenoemde zijn grote behoefte doet. Ze wil Mike plagen door hem de ontlasting van Poetin op te laten ruimen omdat hij daar echt niet van houdt, maar doet het uiteindelijk toch zelf met de woorden “Ik ben het gewend Poetin’s rotzooi op te ruimen”.
Het is een heerlijk, luchtige whodunnit doorspekt met humor, fijn voor een paar uurtjes leesplezier en grinniken. Ik kijk uit naar de volgende Miss Merkel en ben benieuwd hoe haar personage zich verder gaat ontwikkelen.
