Dit boek sprak me om meerdere redenen aan en daarom moest ik het gewoon kopen én lezen. In september 2003, tijdens mijn studie Commerciële Economie, ben ik voor vijf maanden op uitwissing gegaan naar Santiago De Compostella (Universidade de Santiago de Compostela). Deze stad en met name het plein voor de kathedraal hebben mijn hart gestolen. Ik heb heel wat uren zittend op het plein doorgebracht en ik vond het magisch om te zien hoe de pelgrims het plein bereikten. Nu is het mijn droom om zelf een keer de Camino te gaan lopen in mijn eentje, maar gezien de geschiedenis van mijn angst/paniekaanvallen voelt dat als een flinke extra uitdaging bovenop de fysieke uitdaging en daarom was ik benieuwd hoe Bente dat heeft ondervonden.

Bente van de Wouw (1994) is schrijver en journalist en werkt als online editor en columnist voor Flow Magazine. Nadat Bente twee jaar nagedacht heeft over het lopen van de Camino besluit ze, na een moeilijke periode waarin ze door een burn-out en een gebroken hart de donkerte in zichzelf tegenkwam, daadwerkelijk de Camino te gaan lopen in haar eentje. Zo komt het dat ze ongetraind, met alle benodigdheden in een rugzak van zes kilo, een papieren gids, een pelgrimspaspoort, een kleine steen en zeven brieven begint aan haar zoektocht naar Santiago en naar zichzelf.

Bente neemt ons van dag tot dag mee op haar route waarin ze ook terugblikt op gebeurtenissen die eerder in Nederland hebben plaatsgevonden, haar burn-out, het einde van haar relatie met haar jeugdliefde, de relatie met haar ouders, hoog sensitiviteit, introversie, haar angsten, twijfels en de donkerte waarin ze terecht komt. Ze ontdekt dat ze het fijn vindt om tijdens de Camino vrienden te hebben en regelmatig tegen te komen, maar dat ze wel het liefste alleen loopt. Dat ze overvallen kan worden door angsten, maar dat deze angsten wel bij haar horen en dat ze er niet tegen hoeft te vechten maar kan laten bestaan. De mooie, maar ook zware en onvoorspelbare tocht die Bente naar Santiago de Compostella maakt lijkt als een metafoor voor haar eigen leven met mooie momenten en struggles die daarbij horen.

Het is zo fijn voor mij als lezer dat iemand als Bente de moed heeft om zo open en eerlijk dit verhaal op te schrijven en te vertellen over haar donkerte, angsten en hoe de wereld haar soms overweldigd. Het is dankzij boeken als deze in combinatie met mijn eigen ervaringen en wellicht ook mijn ‘eigen moed’ dat het voor mij steeds meer oké is om angsten te hebben en daar oké mee te zijn. Bente heeft een heel mooi, persoonlijk, kwetsbaar, eerlijk en troostrijk boek geschreven, een boek om te bewaren en zeker nog een keer te lezen.

“Het is moed waarin alle kracht ligt. Moed om bang te zijn en door te gaan. Moed om de angst te omarmen in plaats van er weg van te rennen. Het is door mijn moed dat ik leerde zwemmen in mijn eigen donkerte en het is moed waardoor ik de angst voor het diepe uiteindelijk overwonnen heb. Bang voor alles, terugdeinzend voor niets” Bente van de Wouw