Auteur Dinah Jefferies werd in 1948 geboren in Maleisië en verhuisde op 9-jarige leeftijd naar Groot-Brittannië. Ze begon op latere leeftijd met schrijven, naar aanleiding van een tragische gebeurtenis in haar leven en ze merkte dat schrijven haar hielp bij de verwerking. Haar eerste roman bracht ze uit in 2013, ‘Dochters van de Dordogne’ is haar achtste boek en het eerste deel van een trilogie. Voor mij was dit boek een eerste ‘kennismaking’ met de auteur, ik mocht het boek alvast vooruit lezen van uitgeverij HarperCollins, dit feit heeft overigens geen invloed gehad op deze review.
Samenvatting
Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1944 in de Perigord Noir van het departement Dordogne in Frankrijk. We maken kennis met de drie zussen Hélène, Elise en Florence Baudin, ze zijn grotendeels opgegroeid in het Engeland maar na het plotselinge overlijden van hun vader Charles besluit hun moeder Claudette dat de drie zussen in het vakantiehuisje in Sainte-Cécile in Frankrijk gaan wonen terwijl hun moeder in Engeland blijft wonen. Hélène, de oudste zus heeft door de afwezigheid van hun moeder, de moederrol op zich genomen en ze voelt zich heel erg verantwoordelijk voor haar zussen, ze probeert ondanks de oorlog zoveel mogelijk de rust en harmonie te bewaren in het gezin en de nazi’s buiten de deur te houden. Ze werkt als verpleegster voor de arts en burgemeester van de stad Hugo Marchand en is dol op zijn vrouw Marie. Elise, de middelste zus, runt een eigen café in de stad en wil juist vechten voor Frankrijk en haar eigen idealen en zij sluit zich aan bij het verzet (de Résistance) ondanks de strijd die dit oplevert met Hélène, die hier het liefst niets van wil weten. Haar café wordt regelmatig gebruikt voor geheime bijeenkomsten van het verzet en door haar grote liefde Victor raakt Elise steeds verder en fanatieker betrokken bij het verzet. Florence is de jongste van de drie en fladdert ondanks de roerige tijden door het leven, ze is een naïeve dromer en ziet niet snel het kwaad in mensen. Ze heeft een uitstekend gevoel voor de natuur en voor koken en ondanks de beperkte middelen tijdens de oorlog weet ze altijd een goede maaltijd op tafel te zetten voor haar en haar zussen. We volgen alle drie de zussen afzonderlijk gedurende het verhaal en volgen de gebeurtenissen vanuit hun eigen perspectief. Het begrip voor elkaar en de onderlinge band komt steeds verder onder druk te staan naarmate de gruwelijkheden van de oorlog en hun eigen persoonlijke drama’s en dilemma’s toenemen, als er dan ook nog een lang bewaard familiegeheim wordt ontdekt dan zet dit de levens van de drie zussen nog meer op zijn kop. Hoe blijven zij overeind ten tijde van grote tragedies, hoe blijf je dicht bij jezelf en je eigen idealen en versterk je de onderlinge band als zussen…
Mijn mening Dochters van de Dordogne
Het duurde even voordat ik in het verhaal gezogen werd, in het begin worden er behoorlijk wat personages geïntroduceerd en volgen gebeurtenissen zich in zo’n rap tempo op dat ik regelmatig even een stukje terug moest lezen, om te kunnen volgen wat er gebeurde, met wie en wat de onderlinge verhouding was. Dat maakte voor mij het begin van het verhaal wat rommelig en zorgde ervoor dat ik er niet zo goed in kwam. Dit sloeg volledig om na een dramatische gebeurtenis met de jongste zus Florence, deze gebeurtenis werd zo gedetailleerd, gruwelijk en levendig omschreven dat ik in één klap helemaal in het verhaal zat en vanaf dat punt gretig werd om verder te lezen. Ik ervoer daarna het verhaal ook niet meer als rommelig maar vond het fascinerend en interessant wat oorlog met mensen kan doen, welke keuzes zij maken en waarom en hoe ze met bepaalde situaties omgaan.
Ik vond het fijn om telkens vanuit de drie personages te lezen omdat je zo elke keer een andere invalshoek had, wel had ik graag nog veel meer willen lezen over Elise omdat haar inzet voor het verzet heel interessant was om te lezen, helaas werd daar niet altijd dieper op in te gaan.
De schrijfstijl van Dinah Jefferies is heel gedetailleerd en beeldend en had in dit verhaal ook de donkerte die je bij zo’n oorlogsverhaal verwacht, toch voel je ook de hoop van de zussen, de saamhorigheid en gezamenlijke strijd van de stadsbewoners om te overwinnen.
Ik ben erg benieuwd naar het tweede deel van deze trilogie, aangezien er veel open eindes zijn aan het einde van het verhaal, maar ik begrijp dat we daar nog wel even op moeten gaan wachten. Al met al een boeiende historische roman, die voor mij als een diesel op gang kwam maar daarna als een sneltrein las.
